روز اتحاد

22 بهمن روز خوبی برای قدرت نمایی دوباره مردم هست. قدرت نمایی مردم برای نشان دادن اراده آنها در حکومت به خود. حالا سوال اینه که 22 بهمن چکار باید کرد؟ شعارها مبهم و پراکنده هستند. اراده هست اما هدف نیست. اراده هست اما رهبری نیست. تعیین هدف به عهده اونهایی هست که بیشتر از اوضاع مطلع هستند. از توانایی ها و از حال و هوا.

یک مثال رو فقط به عنوان مثال مطرح میکنم. اما خوب بودن و بد بودنش به عهده مردم هست. اگه خوب نیست به نظر من رهبران دانای جنبش باید هدفی با همین قدرت تعیین کنند.

فرض کنید 22 بهمن هدف بشه صدا و سیما. اونوقت این همگرایی ها به ذهن میرسه:

شعارها به یک سمت همگرا میشه. مثلا "22 بهمن روز آزاد سازی صدا و سیما" و یا "22 بهمن روز ملی سازی صدا و سیما" و یا "22 بهمن روز تسخیر لانه دورغ پرکنی".

سوال اینکه کی به کجا بره هم برطرف میشه. همه توی هر شهری که هستند، می روند طرف صدا و سیمای اون شهر. حداقل هر استانی میتوانند بروند به طرف صدا و سیمای مرکز اون استان.

من فکر نمیکنم اگه هر مرکز استانی هدفش رو صدا و سیما قرار بده حکومت نیروی کافی برای محافظت از همه مراکز رو داشته باشد.

حالا باید دید ارده مردم به کدام سمت همگرا میشه ...